Amigdalina – czy tylko zawierają ją migdały?       

Amigdalina – czy tylko zawierają ją migdały

Amigdalina – czy tylko zawierają ją migdały?           

            Amigdalina kojarzy się bezpośrednio z migdałami, czyli popularną przekąską, bogatą w witaminy, mikro- i makroelementy. Od ponad wielu lat przeprowadza się wiele badań z jej wykorzystaniem, a wyniki często bywają kontrowersyjne, niejasne, a naw. Nasuwają się pytanie, czy amigdalina zawarta jest w migdałach? Jak wpływa na organizm? czy migdały są zdrowe? 

Poznaj amigdalinę
            Amigdalina to organiczny związek chemiczny, należących do grupy glikozydów. Zbudowana jest z ie dwóch cząsteczek glukozy i mandelonitratu. Jej popularna pochodna to letril, przez co nazwy często błędnie stosowane są zamiennie. Pierwszy raz została wyizolowana organiczny związek z  grupy glikozydów – po raz pierwszy została wyizolowana w1830 roku przez Robiqueta i Boutrona-Charlarda jako biały, bardzo gorzki w smaku proszek.

            Jej naturalną funkcją w roślinach – gdzie występuje –  jest ochrona ich poprzez odstraszanie między innymi owadów. W ubiegłym wieku rozpoczęto badania nad jej właściwościami, sugerując możliwe wykorzystanie jej w medycynie. Wiele badań pokazało pozytywny wpływ amigdaliny na niszczenie komórek nowotworowych, jednak zarzuca się błędy w metodyce badań, niedokładność i niejasne wyniki. Od kilkunastu lat wznowiono badania, dzięki którym wiadomo, że – faktycznie – amigdalina może być pomocna w niszczeniu komórek nowotworowych, ale działa często wybiórczo, na poszczególne enzymy czy inne związki. Wyniki nadal często są kontrowersyjne, jednak nadal jest obiektem zainteresowań w medycynie.

Migdały czy inne składniki w diecie?
              Nazwa amigdalina wzięła się z jej obecności w migdałowcu pospolitym, zwłaszcza w odmianie migdałów gorzkich, z których to pierwszy raz wyizolowano ją spoza organizmu rośliny. Ilość jej znana jest w pestkach owoców takich jak: wiśnia, morela, brzoskwinia i jabłko, ale wiadomo jest także, że występuje w gruszy, pigwie, śliwie, koniczynie, fasoli i sorgo. Jak widac, jest obecna w migdałach, ale dostarczamy jej także spożywając inne pestki.

Nie takie zdrowe pestki, na jakie wyglądają
            Amigdalina w organizmie człowieka rozkłada się na glukozę, aldehyd benzoesowy i cyjanowodór. Ten ostatni należy do silnych trucizn, czyli substancji, które w niskim stężeniu są szkodliwe dla człowieka, mogące prowadzić nawet do śmierci. Śmiertelna dawka cyjanowodoru dla dorosłego człowieka to ta, zawarta w 50-60 gorzkich migdałach. Dla dziecka, jest to wartość 10 gorzkich migdałów. Średnio z 1 grama amigdaliny może uwolnić się 59 mg cyjanowodoru. Jeden gorzki migdał zawiera około 1 mg cyjanowodoru. Cyjanowodór obecny jest także w oleju z migdału, średnio w ilości 4%.

            Sama amigdalina nie jest szkodliwa, ale produkty jej rozpadu. Cyjanowodór powoduje zakłócenie wielu enzymów, poprzez między innymi blokadę ich działania. W ogólnym następstwie działania cynajanowodoru występuje niedotlenienie komórek, a w konsekwencji nawet śmierć organizmu. Co ciekawe, amigdalina podana dożylnie nie powoduje takich skutków ubocznych. Stopień zatrucia zależny jest też od stanu mikroflory jelitowej.

Podsumowanie
            Amigdalina to związek chemiczny, który sam nie jest toksyczny, natomiast bardzo szkodliwe są produkty rozpadu, prowadzące do powstania cyjanowodoru. Produkty, które go zawierają, powinny być spożywane w małych ilościach i sporadycznie, a dzieciom są przeciwwskazane, gdyż dawka toksyczna jest o wiele mniejsza w porównaniu z dawką toksyczną dla osoby dorosłej.

Autor: Agnieszka Wesołek

Bibliografia:
Nowak A., Zielińska A. Aktywność przeciwnowotworowa amigdaliny. Post Fitoter 2016; 17(4): 282-292.
Murray R. K., Granner Daryl K., Rodwell Victor W. Biochemia Harpera. 2015, PZWL, Warszawa.

Podobało się?

Udostępnij !

Aga

Aga

Dieta - jak się za to zabrać

pobierz BEZPŁATNEGO
e-booka

Przetwarzam Twoje dane zgodnie z polityką prywatności